Υπολογιστής εμβαδού

Υπολογιστής εμβαδού

Υπολογιστής εμβαδού

Στην καθημερινή ζωή, συναντάμε συχνά ένα τέτοιο χαρακτηριστικό όπως η περιοχή. Για παράδειγμα - η περιοχή του τραπεζιού, οι τοίχοι, το διαμέρισμα, το οικόπεδο, η χώρα, η ήπειρος. Ισχύει μόνο για επίπεδες και υπό όρους επίπεδες επιφάνειες που μπορούν να οριστούν με μήκος/πλάτος, ακτίνα/διάμετρο, διαγώνιες, ύψη και γωνίες.

Ένα ολόκληρο τμήμα της γεωμετρίας είναι αφιερωμένο σε αυτό, μελετώντας επίπεδα σχήματα: τετράγωνα, ορθογώνια, τραπεζοειδή, ρόμβους, κύκλους, ελλείψεις, τρίγωνα - επιπεδομετρία.

Ιστορικό υπόβαθρο

Αρχαιολογικές μελέτες δείχνουν ότι οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι ήταν σε θέση να μετρήσουν την επιφάνεια πριν από 4-5 χιλιάδες χρόνια. Είναι ο βαβυλωνιακός πολιτισμός που πιστώνεται η ανακάλυψη και η εφαρμογή αυτού του μαθηματικού χαρακτηριστικού, πάνω στο οποίο στη συνέχεια χτίστηκαν οι πιο περίπλοκοι υπολογισμοί: από γεωγραφικούς έως αστρονομικούς.

Αρχικά, η περιοχή χρησιμοποιήθηκε μόνο για τη μέτρηση της γης. Χωρίστηκαν σε τετράγωνα ίδιου μεγέθους, γεγονός που απλοποίησε τη λογιστική των καλλιεργειών και των βοσκοτόπων. Στη συνέχεια, το χαρακτηριστικό χρησιμοποιήθηκε στην αρχιτεκτονική και την πολεοδομία.

Αν στη Βαβυλώνα η έννοια της "περιοχής" ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα τετράγωνο (αργότερα - ένα ορθογώνιο), τότε οι αρχαίοι Αιγύπτιοι επέκτειναν τη βαβυλωνιακή διδασκαλία και την εφάρμοσαν σε άλλες, πιο σύνθετες μορφές. Έτσι, στην αρχαία Αίγυπτο ήξεραν πώς να προσδιορίζουν την περιοχή των παραλληλογραμμών, των τριγώνων και των τραπεζοειδών. Επιπλέον, σύμφωνα με τους ίδιους βασικούς τύπους που χρησιμοποιούνται σήμερα.

Για παράδειγμα, το εμβαδόν ενός ορθογωνίου υπολογίστηκε ως το μήκος του επί το πλάτος του και το εμβαδόν ενός τριγώνου υπολογίστηκε ως το μισό της βάσης του επί το ύψος του. Κατά την εργασία με πιο σύνθετα σχήματα (πολύεδρα), αρχικά αναλύονταν σε απλά ψηφία και στη συνέχεια υπολογίστηκαν χρησιμοποιώντας βασικούς τύπους, αντικαθιστώντας τις μετρούμενες τιμές. Αυτή η μέθοδος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στη γεωμετρία, παρά την παρουσία ειδικών σύνθετων τύπων για τα πολύεδρα.

Αρχαία Ελλάδα και Ινδία

Οι επιστήμονες έμαθαν να εργάζονται με στρογγυλεμένες φιγούρες μόνο τον ΙΙΙ-ΙΙ αιώνες π.Χ. Μιλάμε για τους αρχαίους Έλληνες ερευνητές Ευκλείδη και Αρχιμήδη και συγκεκριμένα για το θεμελιώδες έργο «Αρχές» (βιβλία V και XII). Σε αυτά ο Ευκλείδης απέδειξε επιστημονικά ότι τα εμβαδά των κύκλων σχετίζονται μεταξύ τους ως τα τετράγωνα των διαμέτρων τους. Ανέπτυξε επίσης μια μέθοδο για την κατασκευή μιας ακολουθίας περιοχών, οι οποίες, καθώς μεγαλώνουν, «εξαντλούν» σταδιακά την επιθυμητή περιοχή.

Με τη σειρά του, ο Αρχιμήδης για πρώτη φορά στην ιστορία υπολόγισε το εμβαδόν ενός τμήματος μιας παραβολής και πρότεινε καινοτόμες ιδέες στο επιστημονικό του έργο για τον υπολογισμό των στροφών των σπειρών. Σε αυτόν ανήκει η θεμελιώδης ανακάλυψη των εγγεγραμμένων και περιγεγραμμένων κύκλων, οι ακτίνες των οποίων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό των περιοχών πολλών γεωμετρικών σχημάτων με υψηλή ακρίβεια.

Ινδοί επιστήμονες, έχοντας μάθει από τους αρχαίους Αιγύπτιους και Έλληνες, συνέχισαν την έρευνά τους κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα. Έτσι, ο διάσημος αστρονόμος και μαθηματικός Brahmagupta τον 7ο αιώνα μ.Χ. εισήγαγε μια τέτοια έννοια ως «ημιπερίμετρο» (που συμβολίζεται ως p), και χρησιμοποιώντας την ανέπτυξε νέους τύπους για τον υπολογισμό των επίπεδων τετραγώνων εγγεγραμμένων σε κύκλους. Αλλά όλοι οι τύποι παρουσιάστηκαν στο "Metric" και σε άλλα επιστημονικά έργα όχι σε κείμενο, αλλά σε γραφική μορφή: ως διαγράμματα και σχέδια, και έλαβαν την τελική τους μορφή πολύ αργότερα - μόνο τον 17ο αιώνα, στην Ευρώπη.

Ευρώπη

Στη συνέχεια, το 1604, η μέθοδος εξάντλησης που ανακάλυψε ο Ευκλείδης γενικεύτηκε από τον Ιταλό επιστήμονα Luca Valerio. Απέδειξε ότι η διαφορά μεταξύ των εμβαδών ενός εγγεγραμμένου και περιγεγραμμένου σχήματος μπορεί να γίνει μικρότερη από οποιαδήποτε δεδομένη περιοχή, υπό την προϋπόθεση ότι αποτελούνται από παραλληλόγραμμα. Και ο Γερμανός επιστήμονας Johannes Kepler (Johannes Kepler) υπολόγισε πρώτα την περιοχή της έλλειψης, την οποία χρειαζόταν για την αστρονομική έρευνα. Η ουσία της μεθόδου ήταν να αποσυντεθεί η έλλειψη σε πολλές γραμμές με βήμα 1 μοίρας.

Από τον 19ο-20ό αιώνα, οι μελέτες των περιοχών των επίπεδων μορφών εξαντλήθηκαν πρακτικά και παρουσιάστηκαν με τη μορφή που εξακολουθούν να υπάρχουν. Μόνο η ανακάλυψη του Herman Minkowski, ο οποίος πρότεινε τη χρήση ενός «περιβάλλοντος στρώματος» για επίπεδες φιγούρες, το οποίο, με πάχος που τείνει στο μηδέν, μπορεί να θεωρηθεί καινοτόμο, καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό της επιθυμητής επιφάνειας με υψηλή ακρίβεια. Αλλά αυτή η μέθοδος λειτουργεί μόνο εάν παρατηρείται προσθετικότητα και δεν μπορεί να θεωρηθεί καθολική.

Πώς θα βρεις το εμβαδόν (τύποι εμβαδού)

Πώς θα βρεις το εμβαδόν (τύποι εμβαδού)

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γνώριζαν πώς να υπολογίζουν τα εμβαδά των απλών γεωμετρικών σχημάτων και καθώς οι πολιτισμοί αναπτύχθηκαν, εμφανίστηκαν όλο και περισσότεροι νέοι τύποι υπολογισμών.

Για παράδειγμα, σήμερα για ένα συνηθισμένο τρίγωνο υπάρχουν 7 τύποι για τον υπολογισμό του εμβαδού, καθένας από τους οποίους είναι σωστός όταν αντικαθιστούν αριθμητικές τιμές αντί για μεταβλητές. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τα περισσότερα άλλα σχήματα: κύκλος, τετράγωνο, τραπεζοειδές, παραλληλόγραμμο, ρόμβος.

Τρίγωνο

Θα πρέπει να ξεκινήσετε με ένα τρίγωνο - το βασικό γεωμετρικό σχήμα πάνω στο οποίο βασίζεται όλη η σύγχρονη τριγωνομετρία. Υπάρχουν 4 βασικοί τύποι για τον υπολογισμό του εμβαδού ενός συνηθισμένου (μη ορθογώνιου) τριγώνου:

  • S = (1/2) ⋅ a ⋅ h.
  • S = √(p ⋅ (p − a) ⋅ (p − b) ⋅ (p − c)).
  • S = (a ⋅ b ⋅ c) / 4R.
  • S = p ⋅ r.

Σε αυτούς τους τύπους, a, b και c είναι τα μήκη των πλευρών του τριγώνου, h είναι το ύψος του, r είναι η ακτίνα του εγγεγραμμένου κύκλου, R είναι η ακτίνα του περιγεγραμμένου κύκλου και p είναι το ημι -περίμετρος ίση με - (a + b + c) / 2. Χρησιμοποιώντας την τριγωνομετρία, μπορείτε να προσδιορίσετε το εμβαδόν ενός τριγώνου χρησιμοποιώντας τρεις ακόμη τύπους:

  • S = (1/2) ⋅ a ⋅ b ⋅ sin γ.
  • S = (1/2) ⋅ a ⋅ c ⋅ αμαρτία β.
  • S = (1/2) ⋅ b ⋅ c ⋅ sin α.

Συνεπώς, τα α, β και γ είναι οι γωνίες μεταξύ γειτονικών πλευρών. Χρησιμοποιώντας αυτούς τους τύπους, μπορείτε να υπολογίσετε το εμβαδόν οποιουδήποτε τριγώνου, συμπεριλαμβανομένων των ορθογώνιων και των ισόπλευρων.

Αν το τρίγωνο είναι ορθογώνιο, το εμβαδόν του μπορεί επίσης να βρεθεί από την υποτείνουσα και το ύψος, από την υποτείνουσα και την οξεία γωνία, από το σκέλος και την οξεία γωνία, καθώς και από την ακτίνα του εγγεγραμμένου κύκλου και της υποτείνουσας.

Τετράγωνο και ορθογώνιο

Ένα άλλο απλό γεωμετρικό σχήμα είναι ένα τετράγωνο, του οποίου το εμβαδόν μπορεί να υπολογιστεί γνωρίζοντας το μήκος μιας όψης ή μιας διαγώνιας. Οι τύποι για τους υπολογισμούς μοιάζουν με αυτό:

  • S = a².
  • S = (1/2) ⋅ d².

Συνεπώς, το a είναι το μήκος του προσώπου και το d είναι το μήκος της διαγώνιου. Όσον αφορά το ορθογώνιο, μόνο μία επιλογή για τον υπολογισμό του τετραγώνου είναι δυνατή για αυτό: σύμφωνα με τον τύπο S = a ⋅ b, όπου a και b είναι τα μήκη των πλευρών.

Παραλληλόγραμμο

Σε ένα παραλληλόγραμμο, όλες οι γωνίες είναι διαφορετικές από τις 90 μοίρες, αλλά οι ζεύξεις μαζί δίνουν 180 μοίρες σε κάθε πλευρά. Δηλαδή, δύο απέναντι γωνίες είναι πάντα οξείες, και οι άλλες δύο είναι αμβλείες. Δεδομένων αυτών των χαρακτηριστικών, υπάρχουν 3 τύποι για τον υπολογισμό του εμβαδού ενός παραλληλογράμμου:

  • S = a ⋅ h.
  • S = a ⋅ b ⋅ sinα,
  • S = (1/2) ⋅ d1 ⋅ d2 ⋅ sin γ.

Συνεπώς, a και b είναι τα μήκη των πλευρών του παραλληλογράμμου, h είναι το ύψος του, d1 και d2 είναι τα μήκη των διαγωνίων, α είναι η γωνία μεταξύ των πλευρών και γ είναι η γωνία μεταξύ των διαγωνίων. Ανάλογα με το ποιες από αυτές τις τιμές είναι γνωστές, μπορείτε να προσδιορίσετε γρήγορα την απαιτούμενη περιοχή αντικαθιστώντας τες στη θέση των μεταβλητών.

Κύκλος

Για έναν κανονικό κύκλο, μόνο η ακτίνα και η διάμετρος έχουν σημασία κατά τον υπολογισμό του εμβαδού - χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η περιφέρεια. Οι υπολογισμοί πραγματοποιούνται σύμφωνα με τους τύπους:

  • S = π ⋅ r².
  • S = (1/4) ⋅ π ⋅ d².

Συνεπώς, το π είναι μια σταθερά (ίση με 3,14...), το r είναι η ακτίνα του κύκλου και το d είναι η διάμετρός του.

Τετράγωνο

Μπορείτε να υπολογίσετε το τετράγωνο ενός κυρτού τετράπλευρου γνωρίζοντας το μήκος των διαγωνίων του και τις μεταξύ τους γωνίες, τα μήκη των πλευρών και τις μεταξύ τους γωνίες, καθώς και τις ακτίνες των εγγεγραμμένων και περιγεγραμμένων κύκλων. Κατά συνέπεια, μπορεί να εφαρμοστεί ένας από τους τέσσερις τύπους:

  • S = (1/2) ⋅ d1 ⋅ d2 ⋅ sin α.
  • S = p ⋅ r.
  • S = √((p − a) ⋅ (p − b) ⋅ (p − c) − a ⋅ b ⋅ c ⋅ d ⋅ cos² θ).
  • S = √((p − a) ⋅ (p − b) ⋅ (p − c) ⋅ (p − d)).

Σε αυτούς τους τύπους, d1 και d2 είναι τα μήκη των διαγωνίων του τετραγώνου, r είναι η ακτίνα του εγγεγραμμένου κύκλου, p είναι η μισή περίμετρος, α είναι η γωνία μεταξύ των διαγωνίων και θ είναι το μισό άθροισμα δύο απέναντι γωνιών, ή (α + β) / 2.

Διαμάντι

Για τον υπολογισμό του εμβαδού αυτού του απλού γεωμετρικού σχήματος, χρησιμοποιούνται 3 τύποι, στους οποίους οι μεταβλητές είναι το ύψος, τα μήκη πλευρών, οι γωνίες και οι διαγώνιες. Για να υπολογίσετε, μπορείτε να εφαρμόσετε μία από τις τρεις εξισώσεις:

  • S = a ⋅ h.
  • S = a² ⋅ sinα.
  • S = (1/2) ⋅ d1 ⋅ d2.

Σε αυτούς, το a είναι το μήκος της πλευράς του ρόμβου, το h το μήκος του ύψους που έχει χαμηλώσει σε αυτόν, το α είναι η γωνία μεταξύ των δύο πλευρών και τα d1 και d2 είναι τα μήκη των διαγωνίων.

Τραπεζοειδής

Μπορείτε να προσδιορίσετε το τετράγωνο ενός τραπεζοειδούς με δύο παράλληλες πλευρές, γνωρίζοντας το ύψος του και το μισό άθροισμα των βάσεων, καθώς και χρησιμοποιώντας τα μήκη των πλευρών - σύμφωνα με τον τύπο του Heron:

  • S = (1/2) ⋅ (a + b) ⋅ h.
  • S = ((a + b) / |a − b|) ⋅ √((p − a) ⋅ (p − b) ⋅ (p − a − c) ⋅ (p − a − d)).

Σε αυτές τις εκφράσεις, a και b είναι τα μήκη των βάσεων του τραπεζοειδούς, c και d είναι τα μήκη των πλευρικών όψεων, h είναι το ύψος και p είναι η ημιπερίμετρος ίση με (a + b + γ + δ) / 2.

Οι περισσότεροι από τους τύπους που αναφέρονται είναι εύκολο να υπολογιστούν σε ένα κομμάτι χαρτί ή σε μια αριθμομηχανή, αλλά η πιο εύκολη επιλογή σήμερα είναι μια διαδικτυακή εφαρμογή που βασίζεται σε πρόγραμμα περιήγησης, στην οποία όλες οι μεταβλητές έχουν ήδη καθοριστεί και το μόνο που μένει είναι να προσθέσετε γνωστές αριθμοί στα κενά πεδία τους.